Kroatie en Servie

Hey hallo daar! Weer een kort verslag van al onze avonturen tot nu toe. We zitten inmiddels in Belgrado, waar we gelukkig geen last hebben van de gebeurtenissen rondom Karadzic.

Onze tocht ging na Budapest verder met vooral veel regen. En met veel bedoelen we ook echt veel. Tot nu toe regende het vooral in de avonden, maar nu ook overdag. Voor zover het droog was, bleven de buien dreigend boven ons hangen.
Uiteindelijk zijn we gelukkig niet heel nat geworden, op een keer na, toen we door superharde regen nog 30 km hebben afgelegd omdat er geen andere overnachtingsmogelijkheden waren.

Vanuit Budapest ging de route richting het zuiden. Een groot deel van de dag hebben we over een dijk gefietst, waar alleen een streepje van 10 cm grasvrij was. Dan merk je hoezeer je normaal niet recht fietst, want je hobbelt constant over het gras heen. Een ander deel van de weg was een vreemd zandpad waar je constant in sporen terecht kwam. Aan het einde van de dag eindigden we voor een pondje, wat niet meer overging. De camping die op de kaart aangegeven stond aan de kant van de Donau waar wij waren, die was er wel, maar de eigenaar was zelf op vakantie. Er stonden een aantal huisjes op het 'campingterrein' (blokkendozen op poten), waar de sleutel nog opstak. Uiteindelijk zijn we daar maar in gaan liggen. Het was maar goed dat het 'gratis' was, want meer was het ook niet waard.
De dag daarna was alleen maar regen. na over het pondje te zijn gegaan waren we al doorweekt. De rest van de dag hebben we gechilled in een cafe. Die avond kwamen we terecht bij mensen die kamers verhuurden. Ongelooflijk aardige mensen. De volgende ochtend hebben we nog met die man gepraat. Hij begon uit zichzelf over het communisme. Hij was erg negatief over hoe het nu was. Al het geld vertrok naar niet nuttige doelen en de regering kreeg veel te veel betaald. Hoewel we niet de indruk kregen dat hij terugwilde naar het oude, was hij duidelijk teleurgesteld over hoe het loopt. Als je kijkt naar hoe de kleine dorpjes er deels vervallen bijstaan en hoe de mensen gekleed gaan en op wat voor voertuigen ze zich voortbewegen, dan kun je enige teleurstelling voorstellen. Vooral Budapest en het deel daarvoor zagen er goed uit, maar alles wat zuidelijker lag was veel meer vervallen.

Met nog veel donkere wolken in de lucht gingen we toch maar verder. De grens over naar Kroatie. Via de lokale hoofdstad eindigden we die dag alweer 40 km voor de grens van Servie. Waarbij de laatste 30 kilometers de regen met bakken uit de lucht viel.

Vanuit Vukovar op weg naar de grens. In vukovar, een belangrijke havenstad aan de Donau, waren de resten van de oorlog nog heel goed zichtbaar. Vooral de watertoren getuigt van het geweld (zie foto), maar in veel gebouwen zie je nog schietgaten zitten en andere gebouwen hebben echt complete gaten of zijn inmiddels een soort park geworden zoveel bomen groeien binnen. Naast de moderne glazen gebouwen was dit een indrukwekkend beeld van wat oorlog met een lang kan doen en hoe mensen toch verder moeten.

Bart stelde voor om 500 meter voor de grens een boterham te eten. Gelukkig hebben we dat niet gedaan: bij de grens aangekomen, net onder de overdekking, begon het super super hard te regenen. De man daar vond het goed dat we even bleven schuilen. Volgens mij verklaarde hij ons sowieso al voor gek dat we met die lucht waren gaan fietsen. Wat koekjes een paar fotos en een half uur later konden we verder, om vanuit niemandsland Servie binnen te rijden.
In een van de eerste Servische dorpjes dat we tegenkwamen brak de zon door. Dus wij snel op het teras gaan zitten van het lokale cafe. Gezellig tussen de oude mannen die, naar onze inschatting, al de hele dag aan het bier zaten. Uiteraard was er een man bij die als een blok voor Judith viel, echter stonk ie een beetje, dus was zij niet geinteresserd. Hij heeft de hele tijd dat we daar hebben gezeten gezellig met ons gekletst (waarover?), onze drank betaald en toen Bart met hem op de foto wilde, wilde hij dat absoluut niet. Die foto daar moesten hij en Judith op staan. Bart was uiteraard zeer teleurgesteld.
6km voor Novi Sad kwamen we een leuk uitziend hotelletje tegen, waar we besloten te overnachten. Wederom super aardige mensen. Maar wat dat betreft kunnen we niks negatiefs melden. Alle mensen hieren proberen, wanneer nodig met handen en voeten (en dat is vaak nodig), je zover mogelijk te helpen. Waarbij ze het liefste het hele dorp erbij betrekken en nog 10 andere mensen om inlichtingen voor je vragen. Het is echt jammer dat je ze dan niet fatsoenlijk kunt bedanken voor alle moeite die ze voor je doen.

We zijn die dag nog Novi Sad ingefietst, hebben de 'highlights' bekeken en heerlijk gegeten om neer te ploffen op ons very sixties bed, met ingebouwde autoradio in de bedrand.

Na Novi Sad dachten we even een stukje af te snijden wat we de dag ervoor al hadden gezien. We namen de goede weg, maar de verkeerde kant op (we gingen links in plaats van rechts). Dit leidde tot een dikke kuitenbijter voor ons beide. Alle moeite werd gelukkig dubbel en dik beloond, als eerste met een heerlijke hamburger boven op de berg, maar ook met een fantastische afdaling, waarbij we, en super uitzicht hadden, en het mooie weer inreden. Via een grotere weg kwamen we Belgrado binnen, waar de zoektocht naar het hostel kon beginnen. Ondanks het Syrillische schrift zijn we uiteindelijk nog vrij snel aangekomen. Mede ook door de tip van een jongen die we onderweg tegenkwamen (hij reed de route de andere kant op).

Nu gaan we Belgrado in, dus daarover misschien later bericht. We moeten nog zien wanneer het weer mogelijk is om op het internet te gaan.

Veel liefs en dikke knuffels aan iedereen
Bart en Judith

voor foto's zie http://www.bartbeckers.com/gallery.html
Kijk dan onder 2008 en fietsvakantie